مکي و 8 آيه است.
آيه‌ی 8-1:
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1)
«سوگند به انجیر و زیتون».
وَطُورِ سِينِينَ (2)
«سوگند به طور سینا».
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3)
«سوگند به این شهر امین (=مکّه)».
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4)
«به یقین اسنان را در نیکوترین قوام آفریدیم».
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5)
«آن‌گاه او را فروتر از همه‌ی فروماندگان قرار دادیم».
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6)
«مگر آنان‌که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند پس ایشان پاداشی پایان ناپذیر دارند».
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7)
«پس (ای انسان) چه چیز پس از (این همه پند و اندرز) تو را بر آن می‌دارد که کیفر (روز قیامت) را دروغ انگاری؟!».
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8)
«مگر خداوند فرمانرواترین فرمانروایان نمی‌باشد؟».
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1) سوگند به انجير و زيتون، خداوند به اين دو درخت سوگند خورده است چون اين درختها و ميوه آنان منافع زيادي دارند و بيشتر در سرزمين شام هستند، جايي که عيسي بن مريم علیه السلام در آن به پيامبري برگزيده شد.
وَطُورِ سِينِينَ طور سينامحل نبوت موسي علیه السلام است.
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ و سوگند به شهر امين که مکّه‌ی مکرّمه محل نبوّت محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم است. پس پروردگار متعال به اين اماکن مقدس که آن را برگزيده و برترين پيامبران در آن مبعوث شده‌اند سوگند يادکرده است.
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ آنچه که خداوند براي آن سوگند خورده اين است که انسان را در آفرينشي کامل و با اعضاي متناسب و قامتي راست آفريده است و انسان هيچ چيزي از نيازهاي ظاهري و باطني را از دست نداده است.
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ با وجود اين نعمت‌هاي بزرگ که شکر آن بايد گزارده شود بيشتر مردم از شکرگزاري براي خداوند که اين همه نعمت را (به آنان) داده است اعراض مي‌کنند و به بازي و سرگرمي مشغولند و فرومايه‌ترین چيزها و رفتارها را براي خود مي‌پسندند. پس در نتيجه خداوند آن‌ها را در پائين‌ترین طبقه‌ی دوزخ که محل گناهکاران است و در برابر پروردگارشان سرکشي کرده‌اند قرار مي‌دهد.
مگر کسي‌که خداوند بر او منت گذارده و به او توفيق ايمان وعمل صالح و اخلاق درست بدهد. إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ پس آنان پاداشي پايان ناپذير دارند، بلکه لذت‌ها و ش ادي‌هاي آنان فراوان و نعمت‌هاي آن‌ها زياد و هميشگي است و از بين نخواهدرفت.
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ اي انسان! چه چيزي تو را وادار مي‌کند که روز جزا را تکذيب کني؟ حال آن که بسياري از نشانه‌هاي خداوند را که مايه يقين تو مي‌باشند مشاهده کرده‌اي و چيزهاي زيادي از نعمت خدا را ديده‌اي که ايجاب مي‌کند تا نعمت‌هاي او را ناسپاسي نکني.
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ پس آيا حکمت خدا اقتضا مي‌نمايد که مردم را بيهوده رها کند و امرونهي نشوند و سزا و پاداش نبينند؟! يا کسي که انسان را در مراحل مختلف آفريده است و به او نعمت‌ها و خير و نيکي فراوان و بي‌شمار بخشيده واو را خير و نيکي فراوان و بي‌شمار بخشيده و او را به سراي جاودانگي و هدف نهايي‌اش برخواهد گرداند؟!.
پايان تفسير سوره‌ی تين